Japan de vierde week

Japan de vierde week

[henk]

Ik ben nu bijna 7 maanden van huis en mijn gevoel hierbij is 3 ledig:
Lekker vrij en onbezorgd rondtrekken, geen standaard dagelijkse sores aan je hoofd en steeds weer andere onbekende mensen ontmoeten, is een gevoel van vrijheid en avontuur dat nooit verveelt.
De maanden december, januari en februari samen met Fem in New Zealand was een periode van heel veel zien volgens een van te voren uitgedokterd plan. We waren ‘de toerist’ en hebben alle bekende toeristische attracties bezocht: de trip van meer dan 2000 km was één groot avontuur. De camper, ons huisje op wielen, was voor dit type vakantie 'het ultieme vervoermiddel’.
Daarna in m’n eentje, 2 maanden, op de fiets door Australië trekken voelde als een zwervend bestaan: je leeft van dag tot dag, waarbij een lijstje van te-bezoeken-steden en de daaraan gekoppelde datums, mijn enige leidraad waren. Daarbij komt dat voor mij rondtrekken op de fiets equivalent is aan vrijheid en avontuur.
De tocht door Vietnam heeft me weer meer bewust gemaakt van de verschillen tussen: plezier en bittere ernst, rijkdom en armoede, kansrijk en kansarm en gezond en ongezond.
Japan is voor mij een land van uitersten: aan de ene kant het plezier en comfort van het ‘onbeperkt' reizen per (supersnelle) trein en het gebruik van technisch hoogwaardige apparatuur en -auto’s en aan de andere kant de beperkte bewegingsvrijheid in hotelkamertjes, wc-tjes, het zitten aan tafeltjes op (achterlijk) lage stoeltjes of op matjes op de grond (onnozel primitief)
Best wel weer terug willen naar huis, familie en vrienden. Om die draad weer op te pakken, maar nu zonder de dagelijkse verplichting van 'werken voor een baas’ is een heel prettig vooruitzicht. Hoe ik thuis het surplus aan vrije tijd ga invullen, nu ik niet meer in het arbeidsproces zit, weet ik nog niet.
Weer eens lekker ‘de handen uit de mouwen steken' (bijv. klussen) na deze lange periode van consumptief bezig te zijn geweest, trekt me heel erg. Er moet weer eens iets uit mijn handen komen: er liggen thuis nog wat klusjes op me te wachten…. daar heb ik weer zin in!

[fem]

Zondag 21 juni Nagano - Nikko

Ik jarig! Feest ontbijt met aardappels, zure kool, wortels en uien en worstjes en gehaktballetjes. En weer geen bruine boterham met kaas.
Met de trein naar Nikko, een plaatsje in de bergen. Speciaal voor wandelaars met waarschuwingen voor beren, apen en bijen. We zaten in een guesthouse, dat ook in de lonely planet stond. Als je binnenkwam, zat je gelijk in de huiskamer en er was een overvol keukentje. Er waren elf slaapplekken, negen waren bezet en één douche. Een internationaal gezelschap, gezellig. Er zat een Japans meisje en zij kende het liedje: hoofd schouders knie en teen, erg schattig. Toevallig kwam net het appje binnen van Ag & Leon, die mij toezongen voor mijn verjaardag, iedereen heeft meegenoten.
Hier is de specialiteit Yuba, het vel van sojamelk. Ze maken er zoete en hartige gerechten mee, echt goor. Ik kreeg gebakken soja velletjes, brrrrrr


Maandag 22 juni Nikko

We kochten een busabonnement voor twee dagen in de hele regio, erg handig. Eerst gingen we naar de Yutaki waterval, die was wel 50 meter diep. De weg was prachtig, met veel haarspeldbochten. Er waren verschillende wandeltochten uitgezet en wij begonnen boven aan de berg om langs het meer naar beneden te lopen, door het bos en door moerassen. Er lagen allemaal planken en ’t was prima aangegeven. We hebben wel drie en half uur gelopen!
Onze gastvrouw had een varkensvlees restaurant aanbevolen, dat van 5 tot 6.30 open was. Het was onderdeel van een slagerij, gewoon een balie met acht plekken en een wachtrij voor de deur. Ik kreeg acht brokken gepaneerd varkensvlees, heerlijk en erg veel!
’s Avonds weer gezongen met het Japanse meisje, Jappie birthday , Oh-me-de-toh-than-dori.


Dinsdag 23 juni Nikko Sanne jarig

Met onze buspas gingen we naar de beroemde rode brug. Je moest 300 yen betalen om op de brug te mogen, mijn vader zou zeggen: “wat een jen”. Daarna gingen we naar de botanische tuinen, erg veel groene planten en mooi aangelegd. Aan de overkant van de wilde rivier zagen we de 100 beelden met rode muts en een rood slabbetje, die hebben we ook maar bezocht in een mooie wandeltocht. Onderweg nog lekkere boekweitdumplings gegeten met boekweitthee. Er stonden weer waarschuwingsborden voor beren en apen, maar wij zagen ze niet.
De Britse gasten hadden wel een apenfamilie gezien en de gastheer vertelde dat er een beer in het dorp had gelopen en dat er éen op het station van Nagano gezien was!
We gingen eten bij de Indier (Bangla-desh), Henk had wel vier brokjes rundvlees in kerrie saus en ik had twee brokken glibber kip. Het naan-brood was wel lekker.
’s Avonds hadden we feest: onze gastvrouw had voor vuurwerkstokjes en sterretjes gezorgd en samen met de Britten moesten we muziek maken met gekleurde belletjes, ter ere van Sanne’s verjaardag. We hebben er een filmpje van gemaakt, een soort karaoke en dan leuk.


Woensdag 24 juni Yokohama

We hadden Yokohama uitgezocht omdat het bekend klonk. Er was vroeger een Amerikaanse basis en die invloed was duidelijk te merken: veel hamburger tenten. Ons hotel was weer vlak bij een station, lekker makkelijk. Het was heerlijk weer en we zijn naar de haven gelopen. Daar was een mooi park met joggers, wandelaars en zon genieters. Er lag ook een groot schip, dat vroeger van Yokohama naar Seattle (Amerika) voer. Nu was het een museum. Daar vlakbij was de Chinese wijk met heel veel eettenten en handlezers. We gingen bij een drukke tent naar binnen voor een tien gangen diner. We hadden trek, dus aten we de eerste gang snel op. Dat hadden we rustiger moeten doen, want daarna kwamen de schotels met een bloedgang op tafel. Alleen het ganzen vel en de glibber vleesjes waren vies.

Donderdag 25 juni Yokohama en Kamakura

In de ochtend gingen we nog even in Yokohama naar de dierentuin. Het was erg warm en ver lopen, maar gelukkig waren er onderweg automaten met ijskoude koffie. De dierentuin was klein, maar ze hadden van alles, zelfs Humbolt pinguïns uit Peru! Er waren veel jonge gezinnen, erg gezellig, vooral de reacties van de kinderen.
Ik wilde naar Kamakura omdat het aan zee ligt en de laatste dagen wilde ik naar het strand. Er is ook een hele grote Boeddha, een tempel waar mensen geld wassen en dan geloven ze dat het zal verdubbelen en er is een tempel met bamboe bos. We hadden een backpackers hostel geboekt, met slaapzalen met alleen maar futons (slaapmatten). Ik sliep boven in een zaal met zeven matten met tien centimeter tussen ruimte. In totaal waren er 25 plaatsen, allemaal vol, met éen douche. In de woonkamer zat je op een kussen en er waren wel twee stoelen zonder poten. Je leefde dus op de grond. De Aziaten zitten moeiteloos in kleermakers zit, of op hun hurken, of met dubbelgevouwen benen met hun billen op hun voeten. Het was vreselijk gezellig, met een gitaar spelende Zweeds/Portugese knul, die allemaal computerspel melodietjes speelde.

Vrijdag 26 juni Kamakura

Om vijf uur werd het licht en begonnen de Koreaanse meisjes te kletsen. Naast mij lag iemand dikke scheten te laten en daarnaast lag iemand te snurken. Ik lag op twee futons en een dekbed en nog was het hard. Het is ook lastig om je zelf van de vloer op te rapen als je midden in de nacht moet plassen. Als je dit soort accommodatie in Nederland zou hebben, werd het gelijk door de brandweer afgekeurd, kartonnen wandjes, papieren ramen, veel houtwerk en overvol.
Maar goed, het was gezellig . We hebben een fiets gehuurd en wilden de Boeddha zien, meer dan drie en dertig meter hoog, dat kan niet missen. We gingen helaas de verkeerde kant op en kwamen bij het strand uit. Er waren veel boarders en plankzeilers, maar niet echt goeie golven. De paviljoens waren ze nog aan het opbouwen want het seizoen was nog niet begonnen. Er waren veel waarschuwingen voor tsunamies. Het was zwaarbewolkt, dus geen strandweer.
Ik wilde nog wel de Fuji berg zien, dus ik nam de trein die kant op. Het regende pijpenstelen en daardoor was de hele berg niet te zien. Het was een mooie treinreis, ik zat lekker droog en warm.
In de avond zat er een jongen naast mij met kaarten te toveren, hij deed allemaal trucks met speciale kaarten, waarbij hij aan de achterkant kon zien welke kaart het was. Zo’n setje wil ik ook wel. Ik deed de kindertruck van de vier azen die een warenhuis gingen beroven, nou dat was pas echt toveren!

Zaterdag 27 juni Narita

Naar het capsule hotel op het vliegveld. We konden om 12 uur de bagage al kwijt en we kregen een pyama en twee handdoeken. Op de elke zaal zijn 58 slaap cabines.
Henk ging nog even in Tokyo fietsschoenen kopen en we hebben nog even door het stadje Narita gelopen, waar we vier weken geleden waren begonnen.

Dit is ons laatste verslag uit Japan, morgen vliegen we naar huis. De tijd is omgevlogen. Ik vond vooral het trein abonnement helemaal te gek. De mensen waren echt aardig en overbeleefd. Ze hebben hier meer dan 1000 goden en dus ontzettend veel tempels. De accommodatie was in het algemeen prima, alleen het laatste echt traditionele guesthouse was oncomfortabel omdat er geen echte stoelen waren.
Kortom, ik verlang weer naar mijn eigen huis en familie en vrienden!