week 2 Japan (Hiroshima en Kyoto)

Verslag de tweede week
Hiroshima en Kyoto.

[Henk]

Vandaag voor het eerst ons treinabonnement gebruikt. We reizen met JR drie weken lang kriskras door het hele land en de treinen zullen variëren van boemeltjes tot supersnelle treinen. In de stations wordt de bewijzering vrij summier in het Engels aangegeven, dat was wel even wennen, maar als je het systeem doorhebt dan lukt het prima. Onze eerste treinreis was gelijk een lange, van Tokyo naar Hiroshima, (750 km) met de shinkansen (bullet-trein) een snelle intercity. Bij dit type trein, één die we heel vaak zullen nemen, krijg je al meteen een goed beeld van het Japanse ‘treinmateriaal’: modern, comfortabel, snel en luxe. De bullet-treinen zijn zeer modern met extra veel beenruimte en comfortabele multi-instelbare stoelen.
Hiroshima is, na de bom van eind 45, volledig nieuw en modern opgebouwd, en daarom zie je er ook veel meer groen: tuinperken en parken. In Tokyo, daarentegen zie je bijna geen groen, deze stad bestaat bijna volledig uit beton en asfalt. Zowel in Tokyo als in Hiroshima, en ik neem aan alle andere Japanse grote steden (maar dat hebben we nog niet met eigen ogen gezien) zijn compact gebouwd: de huizen, meestal hoog bouw, staan vrij dicht op de weg met daar tussen een smal trottoir. Parkeerstroken op en langs de rijweg kom je er niet tegen, tussen de huizenblokken zijn kleine vierkante parkeerterreintjes geperst, met veelal krappe plaatsen. Zo nu en dan tref je zelfs auto-lift-parkeerplaatsen aan: 2 auto’s boven elkaar.
Het gemiddeld Japans (stads)gezin eet 5 van de 7 dagen buitenshuis met gevolg dat het overal stikt van de restaurants en er weinig grote supermarkten zijn en relatief zeer weinig versmarkten. De levensmiddelen-zaken (mini-en midi) zijn duur, daarom ging ik al vrij snel op zoek naar een grote supermarkt maar tot mijn stomme verbazing is de formule van deze winkels (bij ons lage prijzen doordat ze massaal, scherp inkopen) een heel andere dan ik verwachtte: ze zijn nog duurder, want je betaalt voor de grote keuze (een breed en diep assortiment). Eén appel kost bijvoorbeeld 1,10 euro. Alles is voorverpakt en gericht op een snelle, efficiënte hap. In een pak Maria biscuitjes zitten ze nog eens per drie apart verpakt. Vers afdelingen zijn beperkt of ontbreken veelal.

[Fem]

Zondag 7 juni

Van het hostel gingen we per trein naar het grote station van Tokyo, daar moesten we overstappen op de Shinkansen. We wilden buiten het station op een terrasje koffie drinken, maar het station was zò groot ( en we zaten met de bagage) dat we dat maar niet gedaan hebben. De treinreis was genieten: comfortabel en snel. Zó snel dat ik de mount Fiji niet eens gezien heb! Wel veel steden , rijstveldjes en bergen en bos in de verte. En veel tunnels.
In Hiroshima zaten we in een hostel vlak bij het herdenkingspark. Mooi modern hostel, Henk zat op de mannenzaal en ik bij de meisjes. Vier stapelbedden op éen zaal, douche en toilet, airco en wifi. Bij mij zat éen Zwitserse, lekker rustig.
Uit eten was weer een belevenis, je moest eerst geld in een automaat doen, dan kiezen wat je wilde eten en drinken, het bonnetje afgeven en dan werd je maaltijd gebracht. Het was echt een restaurant voor eenlingen: tafeltjes tegen de muur, schotjes ertussen of een lange soort bar tafel.

Maandag 8 juni

Ontbijt in het hostel, geen buffet maar gewoon hetzelfde eten als de Japanners: goed gevulde minestrone soep, omelet of gebakken ei met spek, aardappel sla, macaroni sla, sla, gesneden groenten, toast met jam, sap, koffie en thee. En daarna kun je geen pap meer zeggen. (Ik heb van alles maar een beetje genomen hoor.)
We gingen eerst naar Miyajima eiland met een tempel met grafmonument (shrine) en een rode poort (Torii) in het water. Op het eiland kon je prachtig wandelen en met een kabelbaan omhoog, maar het regende, dus dat deden we even niet. Bij aankomst werden we verwelkomd door door een tam hertje, erg schattig. Er waren veel souvenir winkels en winkels met lekkers: cakejes in de vorm van een esdoorn blad (maple leaf) gevuld met kastanje puree en ander lekkers. Prachtig verpakt. Er waren ook veel oesters en paling hapjes.
Daarna gingen we naar de Atomic bomb dome, het park en het museum. Het was erg indrukwekkend , de bom viel in augustus 1945 en 300.000 mensen waren gelijk dood. De overlevenden hebben nog jaren daarna medische problemen gehad.
We hebben Okonomiyaki gegeten, een soort pannekoekje met van alles erop op een hete plaat gebakken. Je zat om de plaat heen. Het eten kreeg je dan naar je toegeschoven en met een klein plamuur mes moest je het fijn hakken en op eten.

Dinsdag 9 juni

Naar Himeijii, een groot kasteel, dat op de werelderfgoed lijst staat. In het kasteel moest je je schoenen uit en in file de trappen op en af. Het waren steile trappen met hoge treden en lage kop-stoot balken. Er was geen meubilair en boven was een altaar, waar de mensen een bel luidden en een gebed zeiden.
Daarna naar Kyoto. Prachtig modern station met winkelcentrum eronder. We hadden een studio gehuurd voor vijf nachten, met twee echte bedden, computer/tv, zitje, buitenplaatsje, 2 pits gas, koelkast, warme wc met spuit installatie, douche, minibad met tv en veel tandenborstels met ingebouwde tandpasta.

Woensdag 10 juni

Henk ging naar Osaka (electronica stad) en kocht een Apple router. Ik ging de stad verkennen.
[Henk]
De bedoeling was een bepaalde (electronica-wijk, een modernere uitvoering van die van Tokyo) wijk te bezoeken, echter ik ben niet verder gekomen dan een gebouw pal naast het station. Dit 6 verdiepingen hoge gebouw was voor mij het walhalla van electronica-, computer-, mutimedia-, video/games/foto-spullen aangevuld met moderne kleding, accessoires, schoeisel en een een verdieping fietsen en fietsaccessoires + fitness-spul. Ik heb er meer dan 3 uur lopen smullen van de nieuwste technieken op al die gebieden. Behalve het kopen van een ‘Airmac Express’ en een kabeltje was het voor mij: kijken, niet kopen omdat de produkten in mijn ogen gadgets zijn waarvan voor mij de relatie nut-prijs volledig zoek is. Alle grote Aziatische en Amerikaanse merken waren er aanwezig (schreeuwende reclame): alles kon je uitproberen/testen. Kortom ik had er nog wel uren kunnen doorbrengen….maar mijn verzadigingspunt was om14:30 bereikt. Ik heb de shinkansen terug naar Kyoto genomen.

Donderdag 11 juni

Naar Nara, daar was een tempel met een enorme Boeddha (werelderfgoed), erg mooi. In het park (gras met brede betonpaden en een weg er door heen) liepen 12.000 herten. Je kon speciale veekoekjes kopen en dan boog zo’n hert nederig met z’n hoofd en kreeg hij z’n koekje. Het waren dus bedelherten.
Het regende een beetje en we hadden niets bij ons. Nu is het hier zo, dat je plu mag lenen. Dus als je een eenzame witte/plastic paraplu ziet, je deze gewoon mag meenemen en weer ergens moet achterlaten. In de supermarkt krijg je een plastic hoesje om je natte plu heen. (Ze kosten ook geen drol, in de 100 Yen store lagen ze ook, dus voor 0,75 cent!)

Vrijdag 12 juni

Het was 30 graden, lekker warm! We hadden een dagkaart voor de bus, dus we gingen van hot naar her met het Japan boekje in de hand. Op de Nishiki markt met ingelegde groenten en vis zagen we de raarste dingen, viskoppen en ingewanden en nog veel meer onbekende dingen.
In de avond gingen we naar een speciale toeristen voorstelling in Gion, de geisha wijk. Kunst , cultuur en muziek. Ik vond het wel grappig. Veel cultuur heeft z’n oorsprong in China.
Het eten was weer verrassend, Henk bestelde gebakken rijst met ei. eerst kreeg hij een bakje met een rauw ei, daarna kwam een loeiheet ijzeren bord met een bergje rijst. Moest je dus zelf je ei klutsen en erdoor roeren.